بحثمان بالا گرفته و کم کم داریم وارد مراحل مگه خونه بابات چیکار واست می کردن می شدیم ، حالا فکر نکنید که ما همیشه کارمان بحث و دعوا و تیکه انداختن است ، به قول قدیمی ها دعوا نمک زندگی است. اگر واقعیتش را بگویم تا حالا نشده یه حرف نامربوط نثار هم بکنیم و یا اینکه به خانواده های همدیگر توهینی یا بی احترامی بکنیم. بحث های ما بیشتر در مورد چرا این کارها رو نمی کنی و چرا فلان کار رو کردی پیش می آید و طرف محکوم هم سکوت اختیار می کند و بعد از خاتمه بحث راهش را می گیرد و مشغول کارهایی می شود که در بحث به آن اشاره مستقیم شد.
مثلا یک مورد بنده به عنوان شاکی وارد بحث شده و در مورد انداختن جورابهای روزانه همسر جان در گوشه اتاق خواب در حال غر غر کردن و انتقاد بودم و راه حل را هم ارائه می کردم که : خوب خیلی دستت درد میگیره ببری بندازی تو سبد لباس چرکا ؟ حالا که اینجوریه منم دیگه برات جوراب نمی شورم تا بدونی بی جورابی یعنی چی. همسر جان جهت دفاع از خود بی هیچ کلامی جورابها را راهی سبد لباسها می کند و بحث خاتمه می یابد.
یک بار بنده متهم ردیف اول بودم و حجم اتهامات به مقدار زیادی بر من فشار آورده بود، ناگهان کودک درونم به فریادم رسید و جهت خاتمه بحث چنان فریادی سر دادم ، سوووووووسک ، سوووووووووسک ، که همسر جان قالب تهی کرده و تمام قد روی مبل ایستاده و تمامی اتهاماتی که به من زده بود را نه تنها فراموش کرد بلکه دست به دامانم شده بود تا سوسک کذایی را سریعتر راهی دیار حق نمایم. بماند که بعد از این اتفاق تعداد بحث های ما در حد قابل توجهی تنزل یافت ، اما هنوز هم خودم را برای ترسی که در جانش انداختم نبخشیده ام.
خیلی وقت ها هم هست که غرق در دنیای مجازی ، نمی داند که در چه مکان و زمانی است . همین جاست که نعره ی سووووووووسک سر دادن همانا و به دنیای واقعی فراخواندنش همانا. این مساله که وجود سوسک برای بنده مزیتی انکار نشدنی است ، درست ، اما زیباترین قسمتش همین عشق سوسکی است که در وجود من می اندازد. از ترسیدنش غش و ضعف می روم و از قدرت خبیثانه ام در نبرد با یک سوسک جهت ربودن قلب معشوق لذت می برم. یک بار جهت غلبه بر این ترس ، برایش کلاس آموزش سوسک گیری به روش دستمال کاغذی و پشه کش ضربتی را بر پا نمودم که سودی نداشت جز زیادت عشق در من .